Μένω στην αυλή της παλιάς εκκλησίας του Αγίου Γεωργίου και είμαι ο ξακουστός δρυς του Περιθωρίου Αρκαδίας! «Λίγο πομπώδης τίτλος», θα σκεφτεί κανείς. Σίγουρα έχει να κάνει με το ότι είμαι αιωνόβιος, αλλά αυτό που έχει ιδιάζουσα ιστορική σημασία, είναι η τοποθεσία μου! Όταν σου πω την ιστορία μου, θα μάθεις γιατί…
Το χωριό ήταν σε στρατηγικό σημείο και αποτελούσε σημείο διέλευσης από και προς την κορινθιακή πεδιάδα. Έτσι είχα την ευκαιρία να «βλέπω» τα πάντα! Στη διάρκεια της επανάστασης πολυπληθείς στρατοί Ελλήνων αλλά και Τούρκων περνούσαν δίπλα μου, κάτω από τη σκιά μου! Όλα τα έβλεπα, και όλα τα έλεγα, αλλά ως δέντρο που είμαι, μπορεί να μην με άκουγαν όλοι. Βλέποντας τους στρατούς των Ελλήνων να περνούν «φώναζα» από μέσα μου «Πάμε για τη Λευτεριά! Πάμε για τη Λευτεριά!» Καμιά φορά μου φαινόταν μάλιστα ότι κάποιοι από τους αγωνιστές με άκουγαν και μου κρυφογελούσαν. Και μετά ένευαν το κεφάλι σαν να μοιραζόμασταν μαζί ένα πολύτιμο μυστικό.
